Na een periode van lang en hard werken diende de vakantie zich aan, lang geleden was het besluit van de bestemming genomen, Het wordt een vakantie in het noorden in een luxe vakantiepark, de warmte in het zuiden daar hadden wij geen zin in.
In het voorseizoen veel berichten gelezen over extreme hitte in het zuiden, zoals Italië, Kroatië, Spanje en dat soort vakantiebestemmingen. Wij hebben ons gelukkig geprijsd met ons idee om dit keer niet naar deze bestemmingen af te reizen, hierop kom ik later terug.
De vakantieperiode dient zich aan, de collega’s gaan op vakantie, ik sluit nog een aantal administratieve zaken af en maak mij op voor onze vakantie. Maandag start onze reis naar onze vakantiebestemming, het weer is niet stralend !! De reis op zichzelf duurt niet zo lang een uurtje of 5 laat de navigatie ons weten. Uiteraard is onderweg op een parkeerplaats picknicken een onderdeel dat niet over te slaan is en met goede moed vetrekken wij voor het tweede en laatste deel van onze reis. Met nog iets meer dan een uur te gaan, verlaten wij de snelweg waarbij datgene wat mij aan het landschap opvalt de reden is voor deze schrijverij.
We rijden ongeveer een uur door een landschap waarbij ik mij afvraag; dit landschap was er in deze vorm al lang voordat ik bestond en zal er lang nadat ik er niet meer ben nog steeds op dezelfde manier uitzien. Hierbij reist bij mij de volgende gedachte; wij zijn te gast op deze planeet en gedragen wij ons als goede gasten?
Deze gedachten kunnen ook bij het binnen rijden van diverse streken zoals de Dolomieten, de Alpen de Vogezen of de Veluwe met al zijn natuurschoon bij mij opkomen. Deze streken zullen met al het natuurschoon ons allen ver overleven, wat achterblijft is hoe wij met deze aarde zijn omgegaan.
Op basis van deze gedachten krijgen wij natuurlijk geen voldoende, denk aan de gaten in de ozonlaag, de luchtvervuiling, de stikstofcrisis etc. etc. Wij zijn als mens een slechte gast die het vertrouwen van onze gastheer ernstig beschaamd. Stel je voor dat een gast bij u in huis op de kamer een BBQ aansteekt, het vuil onder het tapijt veegt, het meubilair beschadigd en na een tijd van logies waar je als gastheer netjes en correct bent gebleven deze schade achterlaat. Dit is in grote lijnen datgene wat wij met onze planeet doen. Wij verspillen de natuurlijke reserves, wij beschadigen het landschap, wij verontreinigen het milieu en de vraag die ik mij hierbij stel is; Waarvoor?
Waarom worden er steeds meer auto’s geproduceerd. Waarom wordt er steeds meer vlees geproduceerd. Waarom moet alles steeds meer?? Waarom moet alles groter, beter en sneller. Waarom kunnen wij niet ons tempo vertragen, zoals de supermarkt op ons vakantieadres een vaste waarde in de maatschappij zijn die niet alleen voorziet in de dagelijkse behoefte maar ook gelegenheid biedt tot sociale interactie waarbij iedereen zich een gewaardeerd lid van de gemeenschap voelt.
Ondernemen moet met het winstoogmerk, met winst wordt de ondernemer gedwongen tot meer winst, de belasting profiteert mee. Als je als onderneming zaken doet met onvoldoende winstoogmerk red je het niet. De eigenaar van een goedlopende zaak zoals; een leverancier van fossiele grondstoffen, een eigenaar van een van de grootste vleesverwerkende bedrijven, een leverancier van auto’s etc. moet volgens dit model meer winst maken. Dit gaat altijd ten koste van iets.
Even terug komend op onze vakantiebestemming. Het weer was tijdens onze vakantieperiode zo slecht dat wij 80% van onze vakantiedagen met regenbuien hebben moeten doormaken. Dit heeft onze vakantie zeker niet verpest dit heeft er juist voor gezorgd dat wij als gezin meer dingen samen hebben ondernomen. Onze vakantie was anders dan anderen jaren en was zeker geslaagd. Met deze instelling ben ik nog meer overtuigd geraakt van onze verantwoording. Je hoeft namelijk geen 5 sterren vakantie in een luxe resort of streek te hebben voor het doel van onze vakantie. Je kunt vooral genieten van het samen zijn en beseffen dat je je als gast gelukkig mag prijzen waar wij mogen leven.
Het oplossen van de wereldproblematiek gaat mij iets te ver, vandaar de vraag: wat betekent dit voor ons vakgebied?
In Nederland wordt gemiddeld elke 10-15 jaar het dak gerenoveerd terwijl dat mogelijk niet eens nodig is. Bij een economische levensduur van ca. 50 jaar van een pand komt het voor dat gemiddeld elke 15 jaar het dak wordt gerenoveerd middels aanvullend onderhoud. Bij 30 jaar betreft het zelfs een renovatie welke uitgevoerd wordt middels vervangend onderhoud, of eventueel aanvullend onderhoud met het aanbrengen van een extra laag dakisolatie.
Stel je even voor welke lasten dit met zich meebrengt; het produceren en leveren van al deze extra materialen en uiteindelijk welke belasting brengt dat met zich mee voor het afvoeren en verwerken van het afval aan het einde van de economische levensduur van het pand?
Mijn advies in deze is derhalve: voer onderhoud uit zodat aanvullend en eventueel het vervangend onderhoud kan worden gereduceerd tot wat echt noodzakelijk is. Met een juiste manier van aanbrengen van een hogere kwaliteit dakbedekking en het plegen van het jaarlijks onderhoud kunnen wij onze bijdrage leveren aan de ecologische verantwoording die wij zijn verschuldigd aan onze planeet.
Ook wordt hierdoor voor een ander groot probleem een oplossing geboden namelijk het tekort aan vakkundig personeel. Indien de werkzaamheden worden uitgevoerd met verantwoording aan onze planeet zal er minder productie liggen per m2 dakbedekking per jaartal. Als wij de vakman kunnen inzetten voor zijn expertise en minder voor zijn productie kunnen wij daarbij de vakman beter belonen voor zijn deskundigheid.
Misschien droom ik te veel maar stel dat wij tegen de stroom inroeien m.b.t. deelname aan ons huidige ondernemingsklimaat en daarmee een belangrijke zet kunnen doen naar onze ecologische verantwoording, misschien….misschien kunnen wij een voorbeeld zijn voor……
Uiteraard hoop ik dat u allen een fijne vakantie hebt gehad en dat u volledig uitgerust bent begonnen met uw werkzaamheden, ik spreek in ieder geval de hoop uit dat wij ons bezinnen op wie en wat wij zijn; namelijk gasten van onze gastheer, onze aarde. De planeet is zich momenteel aan het verslikken in onze vervuiling.
Groeten,
Peter Tollenaar
