Roofs 2010-10-03 Dakevangelisten

In Giessenlanden had de eigenaar van een boerderij de woorden ‘JEZUS REDT’ in witte letters op zijn dakpannen geschilderd. Vanwege een verordening van de gemeente, waarin hem werd gesommeerd de witte letters van zijn dak te verwijderen, schilderde hij ze, ‘om de gemeente tegemoet te komen’, rood en oranje. Niet alleen heeft deze gebouweigenaar goed begrepen dat je slim moet zijn als je echt een doel wil bereiken, hij snapt ook goed dat de dakenbranche wel een beetje hulp van ‘boven’ kan gebruiken.

De dakenbranche is er ook van doordrongen dat al het goede van ‘boven’ komt, getuige de afgelopen editie van de Energiebeurs. Op vrijwel elke stand stond een zonnepaneel opgesteld, ook bij bedrijven die dit soort systemen niet in hun assortiment hebben. En als er geen zonnesysteem stond, dan was er wel iets met wind. Eigenlijk zijn we allemaal Dakevangelisten. We zijn allemaal dag in dag uit bezig het dak te promoten als plek die de wereld van de ondergang zal redden. De ecologische ondergang, welteverstaan. En daarmee redden we onszelf ook van de economische ondergang.

In onze ijver geven we, zo bleek ook tijdens de beurs, een extra lading aan het woord ’recycling’. Innovaties uit het verleden worden met kleine aanpassingen en in iets andere uitvoeringen als ‘Nieuw’ en ‘Revolutionair’ aan de markt aangeboden. Ook daarin verschillen we niet erg veel van de evangelist, wiens voornaamste taak toch bestaat uit het verkopen van oude wijn (‘De wereld vergaat!’) in nieuwe zakken (‘De Dakdekker zal ons redden!’.)

De boodschap van de noodzaak van toepassing van al die ‘revolutionaire’, ‘groene’, ‘milieuvriendelijke‘, ‘duurzame‘, ’hernieuwbare’, ‘energiezuinige’ (etc. etc. etc.) toepassingen begint langzamerhand door te dringen. Kwam het kwaad in de wereld nog niet zo heel lang geleden van de zure regen en het gat in de ozonlaag (om nog maar te zwijgen van de melkplassen en de boterbergen), tegenwoordig moeten we gered worden van de opwarming van de aarde en de uitputting van onze grondstoffenvoorraad.

(Overigens is er ook een geruststellende theorie over de stijging van de zeespiegel. Door het smelten van de ijskappen stijgt zoals bekend de hoeveelheid water in de zeeën en oceanen. Deze grotere massa drukt de aardeschollen ter plaatse van de zee naar beneden, waardoor de schollen ter plaatse van land omhoog komen. Gevolg: niet de zeespiegel, maar het land stijgt! Maar deze theorie is weinig bekend en komt ons, de Dakevangelisten, eerlijk gezegd ook wat minder goed van pas).

Iedereen is kortom bezig met de vraag hoe een gebouw zo energiezuinig en milieuvriendelijk mogelijk ingericht kan worden. En gek genoeg treedt juist in deze tijd een kabinet aan dat zich in het geheel niet met deze onderwerpen bezig houdt. Terwijl de ontwikkelingen in de ons omringende landen - mede door de overheid - een grote vlucht nemen, blijven we in Nederland afwachten. Toch komt er ook hier vroeg of laat een periode aan van echt grote vernieuwingen en stormachtige ontwikkelingen. Dat kan niet anders, de maatschappelijke ontwikkelingen op dit gebied zijn onomkeerbaar.

Daarvoor zou het wel handig zijn als het economisch tij ook weer een beetje mee gaat zitten. Volgens de laatste voorspellingen zal de dakenbranche pas in 2012 weer de weg naar boven vinden. En tegen die tijd zal het vooral problematisch zijn om vakmensen te vinden die het werk willen en kunnen uitvoeren. Want momenteel verlaten de vakkundige dakdekkers in hoog tempo de branche; en zie ze dan maar weer eens terug te krijgen.

O Dakdekker, red ons!

Edwin Fagel