Roofs 2011-08-03 Klimaatverandering zet verhoudingen op scherp

De zomer van 2011 mag gerust bestempeld worden als extreem en uitzonderlijk. De extreme regen en wind hebben geleid tot grote schade. De infrastructuur en een belangrijk deel van onze bedrijfsgebouwen blijken hier nog niet goed tegen bestand.

Schade door wind en regen blijkt een groeiende kostenpost voor verzekeraars te zijn.
Nu de inkomsten niet meer in verhouding staan tot de kosten, zijn verzekeraars vaker op zoek naar de partijen die verantwoordelijk gesteld kunnen worden voor de opgetreden schade.

Goed ontworpen gebouwen horen bestand te zijn tegen regen en wind. Ook extreem noodweer zou niet mogen leiden tot grote schade. Wanneer we ons even beperken tot daken van gebouwen leert de praktijk helaas dat deze gebouwen veelal aan lekkages en zelfs instortingen onderhevig zijn.

De impact van een daklekkage of -instorting wordt door de professionele gebouwgebruikers en -eigenaren ernstig onderschat. De veelal langdurige verstoring van bedrijfsprocessen leidt tot grote gevolgschade, waarbij voorkomend zelfs faillissementen aan de calamiteit zijn toe te schrijven.

Gebouwgebruikers en/of eigenaren vertrouwen op de afgesloten verzekeringen en rekenen erop schadeloos gesteld te worden. Verzekeraars incasseren graag premie maar zijn minder geneigd uit te keren bij schade. De door verzekeraars ingeschakelde schade-experts is er alles aan gelegen niet uit te keren. Als de verschillende verantwoordelijkheden in het ontwerp, de uitvoering en/of beheer niet goed zijn genomen kan dat dus vervelende consequenties hebben.

De dakaannemers hebben in die context in toenemende mate een belangrijke rol en grote verantwoordelijkheid te dragen. Zij worden als professional geacht ontwerp, uitvoering en beheer van daken tot in de puntjes te beheersen. Als ze steken laten vallen wordt hen dit zwaar aangerekend. Ook dakinspecteurs/adviseurs die bij de totstandkoming van daken betrokken zijn (geweest), kunnen en zullen verantwoordelijk worden gehouden.

Het verschuilen achter ‘kleine lettertjes’ in de overeenkomst wordt niet geaccepteerd.
Waarschuwingsplicht is van toepassing. Niet gewaarschuwd? Dat betekent, ook al zijn de werkzaamheden niet allesomvattend: aansprakelijk!

Iedere dag worden er daken samengesteld en geïnspecteerd. Dakprofessionals toetsen het ontwerp en de uitvoering op het dak. Bij tekortkomingen in ontwerp en/of uitvoering wordt bijgestuurd zodat er een kwalitatief goed dak tot stand komt.

Bij het onderzoek naar de oorzaak van daklekkage en dakinstortingen wordt achteraf de oorzaak vastgesteld. Geconcludeerd moet worden dat er in negentig procent van alle voorkomende situaties sprake is van verwijtbare tekortkomingen.

De afgelopen zomer, waarin wind en regen de platte daken teisterden, moest ik mij meerdere keren afvragen waarom onze opdrachtgevers niet op het ‘perfecte’ dak mochten rekenen. De door mij onderzochte calamiteiten speelde op daken die goed onderhouden werden en nog geen 10 jaar oud waren.

De gebouweigenaren waren ervan overtuigd dat zij getroffen waren door de extreme weersomstandigheden en dus op een uitkering van verzekeraars konden rekenen waarmee direct herstel, zonder eerst voor te financieren, mogelijk zou zijn.

Er wordt dan ook geschrokken gereageerd als blijkt dat er geen sprake is van een overmachtsituatie, maar dat fouten in het ontwerp hebben geleid tot de calamiteit. Als niet deskundig opdrachtgever/gebouweigenaar is het verbijsterend als je zelf moet opdraaien voor fouten die, zoals het in procedures overkomt, bijna in opdracht zijn gemaakt.

Klimaatverandering maakt inzichtelijk dat daken iedere zomer en winter door wat nu nog als extreem weer wordt gekwalificeerd belast zullen worden. Omdat toenemende schadekosten niet worden geaccepteerd, mag duidelijk zijn dat partijen sneller en harder ter verantwoording worden geroepen.

Nic-Jan Bruins