Roofs 2012-04-03 Lekkagekosten

Lekkagekosten

Het is de nacht van 27 op 28 februari, rond de klok van 1 uur. Ik lig voor de tweede keer in nog geen 14 maanden onverwachts in het ziekenhuis. Naast mij pruttelt het beademingsapparaat van de buurman. Voor mijn gevoel heb ik nog geen moment heb geslapen als deze column door mijn hoofd spookt.

Anders dan nu was het de vorige keer nogal duidelijk waarom ik werd opgenomen. Een bloeddruk van 265 om 138 was niet gezond. Weglopen van de spoedeisende hulp was niet verstandig. “U kunt een herseninfarct krijgen” was voldoende om ook mij, ondanks alle afspraken die er stonden, over te halen om te blijven.

Ondanks alle onderzoeken heeft tot de dag van vandaag niemand de oorzaak kunnen duiden van dit euvel. Bloedonderzoeken, kweekjes, kastjes voor 24-uur controles: niets gaf een duidelijk verband aan. Proefondervindelijke medicijn aanpassingen brachten de bloeddruk omlaag naar een aanvaardbaar niveau. De onderzoekskosten werden gedeclareerd en betaald zonder dat er een aanwijsbare reden was juist deze onderzoeken uit te voeren - maar ja, je gezondheid is onbetaalbaar.

Dit keer wil na een zware longontsteking en de behandeling met antibiotica en prednison de benauwdheid maar niet weg.  Vanaf vanmiddag mogen de dames en heren specialisten en verpleegkundigen zich weer vast gaan bijten op deze patiënt. Een duidelijke klacht met een onduidelijke oorzaak moet worden opgespoord en worden geëlimineerd. Vanaf vanmiddag zijn er weer buizen bloed getapt, onderzocht en op kweek gezet. Verder zijn mij longfunctietesten beloofd. Kortom alles wordt uit de kast getrokken om uw columnist weer op de been te krijgen. De gezondheidszorg heeft er weer een duur mannetje bij.

Al met al lijkt het op het zoeken naar een lekkage op het dak. Het beeld is duidelijk. Water stroomt naar binnen, tekent zich af, maar waar komt het vandaan? Anders dan bij onze jongen op het dak gaat het onderzoek in de gezondheidszorg onder geconditioneerde omstandigheden met zeer geavanceerde apparaten en hoog opgeleid personeel. Maar net als bij ons op het dak is de oorzaak ondanks al het speuren, het uitsluiten van zekere nieten niet altijd te bepalen. Net als de artsen grijpt de onderhoudsman dan naar de meest voor de hand liggende remedie; in plaats van een pilletje of een kuurtje plaatst hij een sticker of grijpt hij de tubekit met de verwachting dat het helpt. Maar daar blijft de overeenkomst dan ook bij.

Alle gemaakte kosten in het ziekenhuis worden trouw betaald. Ook onderzoeken die geen resultaten opleveren worden standaard gedeclareerd en keurig betaald. Niemand, ook geen vereniging van consumenten voor het beheersen van ziektekosten, zal hiertegen in opstand komen en eisen dat deze onderzoeken voor eigen kosten van de aanvrager zijn.

Hoe anders hebben die boekhouders het van ons. Want niet alleen mevr. M. uit V.  vindt dat ze, als de lekkage niet op het dak wordt gevonden, maar de oorzaak elders ligt, geen rekening hoeft te krijgen. Ze had toch 10 jaar garantie? Ook de koninklijken T. uit G.  en de grote W. uit R. zijn van mening dat lekkageonderzoek met als resultaat een bouwkundige fout niet gefactureerd hoeven te worden. Daar hadden wij in de bouw toch op kunnen wijzen?

Het sturen van rekeningen en betaald krijgen na een lekkagemelding is een sport op zich. Ze zijn altijd te hoog, als niemand heeft kunnen aftekenen zijn we nooit zo lang geweest, aan- en afrij kosten zijn ongehoord of ‘dit valt toch wel onder service’. Ja, lekkages zijn zo gemeld, maar menig boekhouder weet dat ze dan nog lang niet zijn afgerond. Misschien moeten we net als de ziektekosten er een verplichte lekkageverzekering voor particulieren en VvE’s voor in het leven roepen, dan weten we in ieder geval dat ook wij onze kosten altijd betaald krijgen.

Theo Wiekeraad

Artsen, verpleegkundigen en ander ondersteunend personeel van het IKAZIA te Rotterdam: bedankt voor alle goede zorgen en inspanningen.