Roofs 2020-06-23 Lachen als het regent

Theo Talks

In deze rubriek geeft Theo Wiekeraad zijn mening over de dakenbranche en aanverwante onderwerpen.

‘Het gaat regenen’. Een opmerking die in de dakenwereld per saldo een negatieve klank heeft. Dakdekkers en regen gaan continu de strijd met elkaar aan. Als het niet regent, is een dak een ding zonder waarde. Het dak hoeft dan alleen maar wind en zon buitenshuis te houden. Een simpel dak van stro en klei of houten planken volstaat dan al. “Theo, dat zet geen zoden aan de dijk,” hoor ik Palmyra, uitgever van dit blad, nu al zeggen. Nee. Gek genoeg hebben wij dus regen nodig om onze zooi te slijten.

Natuurlijk zijn onze vrienden op het dak meestal niet blij als het regent. Effe een uurtje eerder stoppen is wel eens een keer leuk, maar een halve dag in de keet of auto zitten wachten tot het droog is, gaat heel snel vervelen. Of erger nog: die buitjes van een half uur als je lekker bezig bent. Alles inpakken, daarna droog maken, klaar leggen voor herstart en dan die volgende bui zien aankomen. O, wat is dat frustrerend voor de mannen op het dak. De hele dag bezig, amper wat productie uit je handen krijgen en die eikelbijters op kantoor maar niet willen begrijpen dat jij hard aan het werk bent geweest.

Terwijl de Corona diepe sporen in onze maatschappij achterlaat, is een ander deel van de natuur ons zeer goed gezind. Weken achter elkaar amper regen. Niet te warm, niet te koud en verder zo’n rustige atmosfeer dat de wind voor onze dakdekkers alleen maar verkwikkend werkt. Wie werkt, merkt dat het werk sneller uit de handen stroomt dan ooit te voren in deze maanden van stress en onzekerheid. Mens en ondernemer hadden door die grote C economisch en sociaal de wind fors tegen, maar regenen deed het niet.

Als dan de natuur laat zien dat regen nog bestaat, zijn we de eersten die klagen, want regen tussen 6.00 en 16.00 uur op elke willekeurige maandag tot vrijdag is een onwelkome verrassing. Al schreeuwt de natuur om water en zuchten de boeren onder de droogte: die 10 uurtjes overdag moet het droog zijn van dakdekkend Nederland. Nee, wij zijn geen egoïsten. In die tijd moeten wij het verdienen en als het regent kunnen de trekkers ook niet door het land, dus daar is niks mis mee.

Natuurlijk kan de regen ons flink dwars zitten. Werk dat niet wil vlotten en afspraken die met twee vingers in de neus gehaald zouden zijn als het droog was gebleven. Ook die dag in de zomer, dat de voorspellingen zeer goed waren en op de Buienradar niets te zien was. Toen ’s middags de hemel zich voor een kwartier opende en de sloop van het tussenstuk nog maar net was begonnen. Er leek uiteindelijk meer hemelwater binnen te liggen dan in heel Den Haag kon zijn gevallen. Ook om die bui hebben we later nog wel eens gelachen.

Maar door die Hollandse regen hebben wij ons zo heerlijk kunnen ontwikkelen. Niet alleen zijn wij in staat om prachtige daken te maken met tuinen, wateropslag, of gewoon alleen maar waterdicht, omdat er binnen voor een vermogen aan opslaggoederen moet kunnen staan. Ook onze technieken om het regenwater te kunnen bufferen, controleren en schoonmaken voor hergebruik hebben over de hele wereld indruk gemaakt. Wij hebben regen nodig om ons metier te kunnen ontwikkelen en uitvoeren, terwijl dat hemelwater er tevens voor zorgt dat ons zo geliefde Hollandse landschap intact blijft.

Dus, dakdekkers van Nederland: lach als het regent. Want als het regent en je lacht niet, dan regent het toch ook.