Roofs 2021-12-21 'Ontzorgen'

Veilig en gezond werken

De Inspectie vraagt een bedrijf het ‘basiscontract’ te uploaden. De Inspectie wil namelijk weten of het bedrijf voldoet aan de wettelijke verplichting. Het bedrijf vraagt mij te helpen bij de invulling van de vraag. Nu hou ik me bezig met veiligheid. Vraagstukken zoals arbeidshygiënische zaken en gezondheidsissues, daar moet een veiligheidskundige zich niet mee inlaten. Zoals een slager geen brood bakt en de bakker geen vlees verkoopt.

In dit geval leek het me echter geen al te ingewikkelde vraag. Het bedrijf gaat positief om met V&G en heeft zijn gezondheidszorg via een verzuimverzekering geregeld. Daarnaast is er ook nog een CAO waarin het ‘individu gerichte pakket’ collectief is geregeld. Helaas was het minder simpel dan ik dacht.

Na wat zoeken in de wet en de besluiten kon ik de term ‘basis­contract’ nergens vinden. Waarom wordt niet gewoon gevraagd op welke wijze de verplichtingen in de wet worden ingevuld? Waarom worden de wettelijke termen niet gebruikt door de wetshandhaver? Mogelijk dat het bedrijf in dat geval de vraag begrijpt en zonder ondersteuning van een externe partij de vraag kan beantwoorden.

Simpel gezegd: de wet vraagt om verzuimbegeleiding, het toetsen van de RI&E (bij bedrijven met meer dan 25 personeelsleden), het aanbieden van een PAGO, het aanbieden van een aanstellingskeuring (bij specifieke beroepen) en toegang tot de bedrijfsarts. Als dit bedoeld wordt met het basiscontract moet alleen nog gecheckt worden of dit ook inderdaad in het contract van het bedrijf met de verzekeringsmaatschappij is opgenomen.

Mijn vraag blijft waarom de Inspectie niet specifiek is in zijn vraag? Dit zou de onzekerheid bij het bedrijf een stuk kleiner kunnen maken. Een heldere vraag vergemakkelijkt het beantwoorden en neemt bij het bedrijf zorgen weg.

Na de analyse van de vraag heb ik alle stukken van de verzekering bestudeerd. Dat blijkt alleen een polis te zijn waarin staat dat het bedrijf voldoet aan de wettelijke eisen. Daarnaast staan er de polisvoorwaarden en gegevens met betrekking tot de uit­keringen en premie in. Wat er aan arbodiensten wordt geleverd, is niet beschreven in de polis.

Daarop gebeld en gemaild met de tussenpersoon. Dat blijkt een ‘dozenschuiver’. Arbeidsomstandigheden en arbodienstverlening zijn voor hem onbekend terrein. We worden doorverwezen naar de onderaannemer van de verzekeraar, een grote landelijk werkende arbodienst. In eerste instantie geeft deze niet thuis; ‘wij zijn geen contactpartner of opdrachtgever’. Na wat aandringen worden we doorverwezen naar een ‘accountmanager’. Ook deze persoon is niet echt thuis in de materie en weet niet wat het bedrijf via de verzekeraar heeft gekocht. Hij verwijst door naar de verzekeringsmaatschappij.

Na weer aandringen krijgen we een lijst met verrichtingen. Dit is een niet-specifieke en niet op naam gestelde prijslijst met een aantal kolommen, vinkjes en bedragen. Elke kolom stelt een ander pakket voor. Op deze lijst staan geen termen die corresponderen met de termen in de wet. Mijn volgende taak is zoeken naar het pakket dat hoort bij de afgesloten verzekering. Daarna moet nagegaan worden of voldaan wordt aan de eisen in de wet. Opmerkelijk is dat de namen van de pakketten op de prijslijst van de arbodienst niet overeenkomen met de namen in de polis. Hoezo zijn dingen simpel en eenvoudig?

De moed zakt me in de schoenen. Wat motiveert de verkopers van verzekeringen, de arbodiensten maar ook de inspectie om het niet het simpel en begrijpelijk te houden? Na overleg met het bedrijf wordt de tussenpersoon gebeld. Mijn mededeling is dat het bedrijf een boete gaat krijgen als de tussenpersoon niet binnen twee dagen een brief of mail stuurt waarin duidelijk staat welke diensten zoals genoemd in de wet, zijn opgenomen in het verzekeringspakket van het bedrijf. De tussenpersoon begint het te snappen en gelukkig komt binnen een dag het gevraagde document.

Ontzorgen zit niet in het pakket van toezichthouders en ­dienstverleners.