Roofs 2023-04-03 Blije gezichten

Wat een maand. Terwijl de regeringspartijen hun wonden likken na de harde afstraffing bij de verkiezingen voor de Provinciale Staten en de BoerBurgerBeweging (BBB) bij aan het komen is van de schrik over de enorme overwinning, geniet de dakenbranche nog even na van het mooie feest in Nijkerk. Wij doen dat ook in het verslag in deze editie. Even geen stikstofdossier, geen kabinets-crisis, geen oorlog in de Oekraine, maar gewoon even (na)genieten. Ruim vierhonderd mensen waren 24 maart getuige van een ouderwets goed feest waar dakminnend Nederland zich van zijn beste kant liet zien. We zagen twee oudgedienden die werden geëerd voor decennialange inzet voor de branche en twee terechte winnaars van de Dak van het Jaar-verkiezing. Het ‘waarom’ kunt u lezen in het verslag en in de juryrapporten.

Wat ik vooral de hele avond zag, waren de vele blije gezichten. Presentator Rens Merkelbach merkte aan het begin van de avond al op dat je de dakdekkers duidelijk kunt herkennen, omdat ze geen jasje dragen. Als de anderen hun jasje zouden uitdoen, zou je ze nog steeds kunnen herkennen aan hun onbevangen glimlach. Het was in elk geval een mooie mix van mensen die het erg naar hun zin hadden. Een hilarisch hoogtepunt was stand-up comedian Rob Scheepers, die in grote vorm verkeerde met zijn improvisatie halverwege.

Na afloop van het diner schoof ik nog even aan bij de mensen die betrokken waren bij Mannoury, winnaar Dak van het Jaar categorie Platte Daken. Daar zag ik de overtreffende trap van blije gezichten: mensen met een lach van oor tot oor, omdat ze ‘de’ prijs hadden gewonnen. Ik weet wel dat ze al heel wat jaren hun energie hebben gestoken in dit project (of dit nog steeds doen), dat het erg ingewikkeld was, dat er ongewoon veel hobbels onderweg genomen zijn, maar ik wist niet dat een bescheiden bekroning van het resultaat zoveel kan losmaken. Dat was erg mooi om te zien. Het geeft aan dat de verkiezing Dak van het Jaar er wel degelijk toe doet.

Een interessante constatering was ook dat ‘op het dak alle systemen bij elkaar komen’. Toevallig is dat bij Mannoury in hoge mate het geval, maar we zullen (hopelijk) steeds meer gaan zien dat het dak een grotere rol gaat spelen bij het oplossen van vraagstukken. Niet die van de regereringspartijen, maar wel als het gaat over duurzame waterhuishouding, energietransitie, groen in de stad (natuurinclusief bouwen) en een klimaatbestendige leefomgeving. De dakenbranche in Nederland is daartoe in staat, heeft de middelen, technische kennis en goed opgeleide mensen in huis om dit mogelijk te maken. De klimaatambities staan echter onder druk, als je de BBB moet geloven: “Wij vinden het absurd dat door mogelijke verplichte maatregelen voor verduurzaming burgers en bedrijven op hoge kosten gejaagd worden. BBB wil een rigoureus ander beleid, waarbij geen normen vastgelegd worden in de wet.” En dat terwijl Nederland juist uitblinkt in het ontbreken van harde wetten om klimaatdoel­stellingen te bereiken. Ik hoop dat de mooie ont­wikkelingen op het dak daar niet onder zullen lijden.
Aan Roofs zal het in elk geval niet liggen.

Tjerk van Duinen