Roofs 2023-10-43 Naast ontslagvergoeding ook een transferwaarde?

theo talks

In deze rubriek geeft Theo Wiekeraad zijn mening over de dakenbranche en aanverwante onderwerpen.

Een dakdekkersbedrijf valt en staat met de binding met haar relaties en de kwaliteit en opleidingsniveau van het personeel. Nu is het verkrijgen, hebben en behouden van goede opdrachtgevers een arbeidsintensief proces, dat zwaar rust op de schouders van het kader. Maar dat even zo goed afhankelijk is van het geleverde eindproduct door de mannen op het dak. Want zonder de kwaliteit, geleverd door uw personeel, bent u van generlei waarde voor uw relaties.

“Als God het slecht met je voor heeft, geeft hij je veel personeel”, is een oud gezegde, dat nog steeds opgeld doet. Iedere werkgever, zeker die van kleine en middelgrote bedrijven, kent zijn personeel en wil goed voor ze zijn. Om de vergelijking met het voetbal te gebruiken: veel van uw kapitaal staat op het dak. Echter: anders dan bij het voetbal vertegenwoordigen ze slechts een fictieve waarde: géén transferwaarde. Iedere collega/concurrent kan dan vrijelijk flirten met het personeel van anderen en proberen om veel kennis voor weinig kosten te scoren. Worden ze door de concurrent aangespoord om als ZZP-er voor hen te gaan werken, levert dat zelfs risicoloos profijt op!

Ik weet dat er wordt gezegd: “We trekken niet aan elkaars personeel”. Maar de werkelijkheid is soms weerbarstig. Ook de mannen op het dak zijn niet gek en weten wat ze voor u waard zijn. Zonder hun handjes levert u geen daken af en daar leeft u van. Combineren we dit met een oververhitte arbeidsmarkt, dan lijkt het goed zorgen voor het eigen personeel soms meer op pamperen. Een weinig hoopgevende situatie, want iedereen weet: je kan het uiteindelijk nooit goed doen. Voor je het weet, verlaat de eens zo prettige collega uw toko voor de gouden bergen die door de concurrent worden aangeboden.

Hallo, gat in het personeelsbestand! Hallo, gat in de planning! Dag, opleidingskosten! Dag, investeringen in een gezamenlijke toekomst! U wordt achtergelaten met een probleem en ga het maar zelf oplossen. Daar waar de BVO’s honderdduizenden als opleidingskosten en miljoenen euro’s als transferkosten beuren, staat u met lege handen. Niets en niemand is u iets verschuldigd. Uw kapitaal werkt niet meer voor u. Het loopt gratis en voor niets de deur uit. Kan zo voor een ander of als ZZP-er in uw regio aan de slag. Ja, en ook een ZZP-er moet eten, dus waarom niet even bij bekende opdrachtgevers of uitvoeders buurten? Deze mensen kennen tenslotte hun vaardigheden, misschien hebben ze wel een leuk klusje liggen.

Zou een afkoopsom vragen bij vertrek zo onredelijk zijn? Natuurlijk hebben de vertrekkers ook geld opgeleverd met hun arbeid. Maar op de genoten opleidingen kunnen ze voor de rest van hun werkzame leven teren en daar gaan anderen van profiteren. Ook al gaan ze als ZZP-er aan het werk! Dat hadden ze nooit zonder uw inspanningen en uw vooropgezette opleidingsplan gekund. Ik weet: het is een onwenselijk idee voor hen die profiteren en hen die de werking van een open arbeidsmarkt voorstaan. Maar een overspannen arbeidsmarkt is iets heel anders dan open. Waarom zou een ontslagvergoeding niet TWEE kanten op mogen werken?

Spannend wordt wel wie, naast de ontslagvergoedingen, de transferwaarde gaat bepalen.

Theo Wiekeraad