Roofs 2000-06-27 Het verschil tussen garantie en verzekerde garantie

Uit de bouwwereld klonk de roep om een verzekerde garantie steeds luider. Op initiatief van de Van Calcar organisatie is daarom eind jaren tachtig de Stichting Garantiefonds Industriële Producten (GIP) opgericht. Het geeft afnemers van bouwproducten de zekerheid dat garantiebepalingen daadwerkelijk iets voorstellen en dat eventuele schadeclaims zijn te verzilveren.

Elke onderneming in de bouwsector wil klanten garanderen dat de geleverde producten van goede kwaliteit zijn. Aan de andere kant willen afnemers er zeker van zijn dat zij 'risicoloos kopen'. Het verlenen van garantie bewijst dan de goede kwaliteit van het product. Hierbij komt echter veel meer kijken velen in eerste instantie denken.
"Garantie geven is één ding, de garantieverplichtingen nakomen is vaak iets anders", zegt Henk Vijlbrief, voorzitter van het Garantiefonds Industriële Producten (GIP). "Het nakomen van zulke verplichtingen geeft onzekerheid. Onzekerheid bij de producent of hij zijn beloften inderdaad kan waarmaken. Onzekerheid bij de koper over diezelfde vraag."
Wat is volgens Vijlbrief eigenlijk het verschil is tussen garantie en verzekerde garantie? "Garantie wil zoveel zeggen als de toezegging dat geleverde producten bepaalde kwaliteiten of eigenschappen bezitten. Als die voortijdig verdwijnen, stelt de leverancier of fabrikant daar iets tegenover. Dat is ofwel vervanging ofwel reparatie danwel een combinatie hiervan. Bij een verzekerde garantie gelden dezelfde uitgangspunten, maar dekt men de financiële gevolgen van aansprakelijkheid af met een verzekering. Dit geeft een gedupeerde de zekerheid dat hij schadeloos gesteld wordt. Ongeacht of de leverancier of fabrikant nog bestaat dan wel financieel draagkrachtig genoeg is."

Razend ingewikkeld

Een van de taken is de garantieverplichtingen van een fabrikant of leverancier overnemen en er een zo gunstig mogelijke verzekeringsdekking voor inkopen. De risico's worden ondergebracht bij gerenommeerde verzekeringsmaatschappijen.
Op de vraag waarom ondernemers de stichting nodig hebben, zegt Vijlbrief: "Voor individuele bedrijven is het moeilijk, of niet onmogelijk, zelfstandig een verzekeraar te vinden waar ze de risico's van verzekerde garantie kunnen onderbrengen. Daarnaast is de verzekeringsmaterie razend ingewikkeld. Bovendien is de tekencapaciteit in de verzekeringsmarkt - dat is de wil of de mogelijkheid risico's over te nemen - bijzonder beperkt. Er zijn weinig verzekeraars die überhaupt zo'n risico accepteren. Slechts een enkeling doet het en dan alleen onder zeer stringente voorwaarden."
Vijlbrief zet uiteen waarom de stichting wel lukt wat individuele ondernemers niet voor elkaar krijgen. "Op de eerste plaats hebben wij goede ingangen tot de verzekeringsmarkt. Daarnaast is er ruime deskundigheid in huis om de garantieproblematiek helder in beeld te brengen. We stappen pas naar verzekeraars toe als we een volledig uitgewerkt voorstel hebben over hoe de verzekerde garantie er uit zou moeten zien." Niet ieder bedrijf wordt als deelnemer tot het GIP toegelaten.
"Als iemand een verzoek om verzekerde garantie indient, wordt eerst een financieel en technisch toelatingstraject doorlopen", zegt Vijlbrief. "Bedrijven die dit traject met succes doorlopen hebben, mogen in hun commerciële uitingen ons logo voeren. Ook krijgen ze toestemming om een eigen garantiecertificaat te ontwerpen. Eigenlijk is meedoen aan GIP best een beetje elitair. Je kunt stellen dat bedrijven die aan onze criteria voldoen, behoren tot de eredivisie in hun marktsegment."