Roofs 2002-09-03 Winst

Hoeveel winst gunt u zichzelf? Uiteraard gunt u zichzelf enorm veel winst , zoveel als uw geweten hebben kan. Een bekende manier om te bepalen hoeveel winst dat is, en dus ook hoeveel u zonder blikken of blozen kunt vragen, is de piegelmethode. U rekent een werk uit en komt op een bepaalde prijs, de kostprijs dus. Vervolgens gaat u voor de spiegel staan en noemt hardop de prijs die u wilt hebben. Schiet u in de lach dan is de prijs te hoog, kan er nog geen glimlach af dan is die te laag. De glimlach is de beste prijs die u ook overtuigend kunt vragen. Er van uitgaande natuurlijk dat u de enige aanbieder bent zonder concurrentie. Hoeveel winst gunt u uw concurrent? Ga daarvoor ook maar eens voor de spiegel staan en noem de winst. De emotie moet u nu echter omkeren. Kijkt u chagerijnig dan is dat te veel enz. Stel u bent opdrachtgever van een bouwwerk. Hoeveel winst gunt u uw opdrachtnemer? Ik maak het nog wat lastiger. U heeft slechts bij benadering een idee van de kostprijs en de risico’s die de opdrachtnemer loopt. Hoeveel winst mag die opdrachtnemer maken? Binnen het redelijke? meer dan u uw concurrent wenst? minder dan u zichzelf wenst? Het was gebruikelijk om ca. 4 partijen uit te nodigen een prijs te maken voor wat gerealiseerd moest worden. Alle partijen werden dezelfde informatie verstrekt en in de gelegenheid gesteld nadere informatie in te winnen. Het gebeurde daarbij wel dat de aanbieders in overleg
bepaalden wie het werk mocht maken. Dat lijkt nu onhandig maar vertrouwt u nu eens op het gegeven dat ze elkaar niet de volle winst gunnen die ze zonder concurrentie wel zouden vragen. Bovendien worden voor de opdrachtgever en de aanbieders de onbekende risico’s het beste onderkent wanneer meerdere partijen naar het project kijken. Daar had iedereen baat bij want onderkende risico’s geven minder problemen dan onbekende. De opdrachtnemer die het laagst inschrijft krijgt het werk. Die legt een prijs op tafel waar een verdeling van kosten voor
aanbieden in verwerkt is. Geniaal zou ik zeggen en niet voor niets misschien al wel honderden jaren gebruikelijk. Zoiets als eerlijk delen, de een bepaald de delen en de ander mag vervolgens kiezen. Wanneer je meerdere werken te vergeven hebt moet je natuurlijk niet steeds met dezelfde partijen aan tafel want dan corrigeren ze elkaar niet meer maar gaan ze samenspannen. Da’s logisch maar verder… verder is het sinds 1992 verboden door de Europese commissie. De markt moet haar werk doen was het adagium en dat uitgerekend op een onderdeel waar de marktwerking op z’n best was. Het heeft ook helemaal niets met de marktwerking van doen maar met het vertrouwen dat je moet hebben in de corrigerende werking ervan. En de methode laat zich niet controleren dus moest het anders. Een beter alternatief werd niet aangereikt en de uitvoerenden wilden het ook niet echt begrijpen. De opdrachtgever voorop getuige de moeite die de bouwbranche zich getroost om de europese aanbestedingsregels onder de aandacht te brengen. Accountants bleken volgens de procedures niet te hoeven vragen naar schaduwboeken met een wassen neuscontrole tot gevolg en dus gingen de opdrachtgevers en de bouwers gewoon door en nu hebben we de bouwenquete en heb ik het idee dat ik naar allemaal Bram Pepers zit te kijken. Op voorhand veroordeeld doordat ze zelf niet tijdig
hebben ingezien dat ze niet de juiste houding hebben aangenomen c.q. de publieke opinie hebben genegeerd. Geen bonnetjes of boekhouding kan je dan nog redden want publiekelijk veroordeeld blijft veroordeeld. Kunnen de politici publiekelijk met een onvoorstelbaar kort geheugen uit de voeten, de bouwers gaan onderuit. Programma’s op TV ondersteunen verder de oplichterspraktijken van de bouwers. De Vereniging Eigen Huis dringt al aan op zwarte lijsten en de particulier zoekt zijn toevlucht bij andere, nieuwe dienstverleners zoals daar zijn de energieleveranciers en dergelijke. Mogelijk gaan de woningbouwverenigingen eveneens dit pad betreden maar hoe dan ook, de bouwers krijgen het moeilijker. Dat betekent een verdere uitholling van het vakmanschap want de instroom wordt nog meer bemoeilijkt. Misschien ruimte voor de specialist die mogelijk onder het bouwimago uit kan kruipen. Specialisten verdienen meer! Zeg dakspecialist… ga eens voor de spiegel staan.

Ton Berlee