Roofs 2011-04-18 Langer scholen voor minder uitval

In Roofs 2-2011 wierp Theo Wiekeraad enkele vragen op m.b.t. het personeelsbeleid van de dakenbranche. In dit artikel reageert Karel-Jan Batenburg van Tectum.

Volgens onderzoek van het Economisch Instituut voor de Bouw (EIB) dat in opdracht van BIKUDAK is uitgevoerd, verdwijnt een aanzienlijk percentage dakdekkers dat een vakdiploma heeft behaald na verloop van tijd weer uit de branche. Dit is vanwege de vergrijzing een zorgwekkende ontwikkeling. In het artikel ‘Kan het ook leuker?’ in Roofs 2-2011 vraagt medewerker van Roofs Theo Wiekeraad zich af hoe dit kan. Hij laat verschillende mogelijke oorzaken de revue passeren. In de analyse van Wiekeraad is het beroep van de dakdekker niet saai, wordt de dakdekker niet slecht behandeld en is het beroep lang niet zo zwaar meer als het in het verleden was. Hoe kan het dan dat zoveel jonge dakdekkers na verloop van tijd weer uitstromen?

In een reactie, onder hetzelfde artikel geplaatst, stelt Jos van der Borgt van SBD dat de dakenbranche het in vergelijking met andere branches zo slecht nog niet doet. Een van de redenen van de uitval is de stijging van het aantal zzp’ers: deze mensen zijn dus niet uit de branche verdwenen, maar worden alleen niet meer als werknemer geregistreerd. Karel-Jan Batenburg is directeur van Tectum, het opleidingsbedrijf voor de platte dakenbranche. Hij vindt dat op basis van de beschikbare cijfers niet te zeggen is of de dakenbranche op het gebied van personeelbeleid goed of slecht scoort. Het voorkomen van uitval blijft natuurlijk een belangrijk punt van zorg.

Relatief

“Er vallen zo’n 3800 werknemers onder de CAO BIKUDAK,” aldus Batenburg. “Ieder jaar is er ongeveer 5% vervangingsvraag vanuit de markt. Met zo’n 150 geslaagde dakdekkers per jaar voldoen we daar redelijk aan. Inderdaad valt een bepaald percentage jonge dakdekkers na verloop van tijd weer uit. Vaak is niet duidelijk waar ze naartoe gaan. Aan de cijfers van het EIB kan ik niet zien of de dakenbranche goed of slecht presteert. De vraag is: waar relateer je het aan? Als je de uitvalcijfers van de dakenbranche vergelijkt met die van de overige bouwbranches, dan doet de dakenbranche het zo slecht nog niet.”

Toch vindt ook Batenburg het gegeven op zichzelf zorgwekkend. “De opleidingen worden door de bedrijven in de branche betaald, het percentage dat uitstroomt is dus kapitaalvernietiging. Overigens zijn er ook bedrijven die hun personeel stimuleren om voor zichzelf te beginnen, zodat men kan beschikken over een flexibele schil. Deze mensen verdwijnen dus niet uit de branche. Dit vertekent het percentage.”

Bedrijfscultuur

Dat laat onverlet dat een deel van de jonge dakdekkers relatief snel de branche weer verlaat. Batenburg: “We kunnen aan de hand van deze cijfers natuurlijk wél zeggen dat we een verbetering willen realiseren. Daarvoor is het belangrijk dat we inzicht krijgen in de redenen van uitval. Waarom mensen op zoek gaan naar een andere werkgever kan ik niet zeggen. Zolang de leerlingen in dienst zijn van Tectum kunnen we ze begeleiden en voorbereiden op de arbeidsmarkt. Daarna hebben wij er vanzelfsprekend geen invloed meer op. In de toekomst willen we meer aan ‘after sales’ doen, waarbij na de vakopleiding onze buitendienstmedewerkers bij de bedrijven langsgaan om te kijken hoe de dakdekkers zich ontwikkelen.”

“Het zou goed zijn om te beschikken over gegevens waarom jonge dakdekkers weg zijn gegaan,” vervolgt Batenburg. “We zouden dus zoveel mogelijk brancheverlaters moeten zien te traceren en hen vragen waarom ze zijn weggegaan. De branche en de individuele dakdekkerbedrijven moeten kritisch op zichzelf zijn. Theo Wiekeraad verwoordt het in zijn artikel heel stellig: ‘Dan worden ze zeker slecht behandeld […]. Nee, nee en nog eens nee.’ Ik vind dat nogal wat. Volgens CAO heeft de branche de veiligheid en gezondheid van de medewerkers inderdaad goed geborgd. Dat betekent niet dat we achterover kunnen gaan leunen. Bedrijven moeten bij zichzelf te rade gaan waarom hun personeel na verloop van tijd vertrekt. Er kunnen verschillende factoren van invloed zijn.”

Batenburg besluit: “De cultuur van het bedrijf is vaak een belangrijke factor die de doorslag geeft of een werknemer bij het bedrijf blijft of niet. Hier zou de nodige aandacht aan besteed moeten worden. Met name kleine bedrijven hebben dikwijls geen tijd om zich bezig te houden met personeelsbeleid. Maar ook de grotere bedrijven zouden er goed aan doen hun personeelsbeleid regelmatig kritisch te evalueren. Ook zit er winst in een langer scholingstraject. Dat is niet iets waar bedrijven in deze economische omstandigheden mee bezig zijn, maar door langer te scholen, krijg je beter personeel dat meer is gemotiveerd. Dit zou in de CAO geregeld moeten worden.”