Roofs 2016-03-03 Check uw garantie!

‘Nou succes ermee! En je weet: garantie tot aan de deur hè!”

Ik heb nog veel aan die woorden teruggedacht. Ik had direct nadat ik mijn rijbewijs haalde mijn eerste auto gekocht, een tweedehandsje die ik kon overnemen van een vriend van mijn broer. Een 15 jaar oude Volkswagen Golf, ik betaalde er 400 euro voor. Ik heb er in totaal drie maanden in gereden. Maanden waarin ik verschillende keren de auto ’s ochtends niet gestart kreeg of in de vrieskou langs de kant van de weg heb gestaan. Toen ook nog de uitlaat onder de auto vandaan viel terwijl ik voor het stoplicht stond te wachten, was de maat vol. Alles bij elkaar heb ik die drie maanden voor een klein fortuin in een aftandse auto rondgereden.

De vriend van mijn broer was wel zo eerlijk om duidelijk aan te geven waar zijn verantwoordelijkheid eindigde, en de mijne begon. Misschien realiseerde ik me niet goed welke ellende ik me op de hals haalde, maar ik had het in ieder geval wel kunnen weten. En natuurlijk had ik dat al moeten weten toen ik dat absurd lage bedrag hoorde waarvoor hij de auto wilde verkopen. Wie weinig geld uitgeeft, koopt weinig.

Eén van de vreemde kenmerken van aanschafprijzen is dat ze altijd als te hoog worden ervaren. Ook als je denkt: ‘het kan niet lager!’ hoop je ergens anders hetzelfde product toch nog voor een nog lagere prijs te vinden. Er zijn in de bouw marktpartijen die daar hun bestaansrecht aan ontlenen – en geef ze eens ongelijk: er is immers een markt voor het allergoedkoopste.

Het besef dat de goedkoopste meestal de duurste is, lijkt in de bouwwereld nog niet helemaal ingedaald. Dat komt natuurlijk omdat er van overheidswege een minimale kwaliteit wordt geëist: producten en materialen die daar niet aan voldoen, mogen niet op de markt worden gebracht. Ook de allergoedkoopste dient zich daar aan te conformeren; men verwacht dus voor die bodemprijs een minimale kwaliteit te kopen.

De belangen van koper en verkoper zijn in zekere zin altijd aan elkaar tegengesteld: de koper wil zo veel mogelijk kopen voor zo min mogelijk geld; de verkoper wil zo min mogelijk verkopen tegen zo veel mogelijk geld. De verkoper zal dus altijd hetgeen hij voor de afgesproken prijs levert overdrijven, en hij zal zwijgen over wat hij bij die prijs niet levert.

Leuk in dat opzicht was de constatering laatst dat dakbedekkingen vrij structureel iets dunner worden verkocht dan de dikte die op het label staat. Het verschil valt binnen de marges van het certificaat, dus als het al een probleem is, is het een probleem dat opgelost kan worden binnen het certificaat.

De afspraak dat op een dakbedekking een garantietermijn van minimaal 10 jaar wordt verleend is een stilzwijgende. Het is ooit begonnen als concurrentiemiddel, maar vanaf het moment dat iedereen deze termijn als standaard ging hanteren, verviel die functie. De garantietermijn werd een vanzelfsprekendheid waar niet eens over wordt gepraat. Je prijst jezelf uit de markt als je boven deze termijn gaat zitten. Als je eronder gaat zitten, houd je je mond.

Dat de garantietermijn in lang niet alle gevallen vanzelfsprekend is, blijkt uit enkele projecten die bij de redactie bekend zijn. De leverancier van de dakbedekking werd geconfronteerd met schadegevallen op daken die nog geen 10 jaar geleden zijn aangebracht. Bij de terugkoppeling met de fabrikant (die al langere tijd niet meer in het assortiment zit van de betreffende leverancier) bleek dat het dak wel degelijk buiten de garantietermijn viel. Er werd op de betreffende dakbedekking immers slechts twee (2!) jaar garantie verleend. De fabrikant wijst de verantwoordelijkheid voor de schades die na deze termijn zijn ontstaan af.

De afhandeling van deze kwestie ligt momenteel bij de rechter, daarom zal ik er op deze plek inhoudelijk verder niet op ingaan. Wel lijkt het zinnig om de garantietermijn van dakmaterialen niet zomaar als een vanzelfsprekendheid aan te nemen. Wat valt er onder deze garantie en hoe lang geldt dit? Als de garantie tot de deur geldt, wil je dat als klant wel even weten. Op basis van deze informatie kan de klant natuurlijk alsnog besluiten voor de laagste prijs te gaan, maar in dat geval weet hij, of kan hij weten, waar hij aan begint. Als het dan misgaat, weet je tenminste zeker dat het je eigen schuld is. Zoals ik dat wist toen ik mijn Volkswagen Golf op de sleepwagen van het sloopbedrijf getakeld zag worden.

Edwin Fagel