Roofs 2021-06-03 Zingen, voetballen en werken op het dak

voorwoord

Op het moment dat ik dit schrijf, bereidt een aantal oud-winnaars van het Eurovisie Songfestival zich voor om op te treden op het dak van de Maassilo, Hotel New York of op het Depot Boijmans Van Beuningen. ‘Rock the Roof’, zoals het heet, zet samen met het Songfestival Rotterdam mooi op de kaart. Niet dat de havenstad last had van gebrek aan ­belangstelling, daar hebben de Erasmusbrug, het vernieuwde Centraal Station en de Markthal de afgelopen jaren al ruimschoots voor gezorgd.

Er zullen ongetwijfeld uitgebreide veiligheidsmaatregelen getroffen zijn om de artiesten en camera- en geluidsmensen te beschermen op de ongebruikelijke podia. Je zult toch de potsierlijk uitgedoste zanger van de Finse hardrockband Lordi voor de ogen van 200 miljoen televisiekijkers door een windvlaag het dak van de Maassilo af zien kukelen. Van het Depot van Boijmans weet ik ten minste dat het dak volledig omheind is, van de Maassilo en Hotel New York is mij dat niet bekend.

Ik ga ervan uit dat de organisatie dit waterdicht heeft geregeld. Dat dit niet vanzelfsprekend is, weet ik van de vele foto’s en video’s van leuke momenten en bekende en onbekende mensen die iets op een dak doen. Jaren terug zagen we Roger Federer en Andre Agassi op het heliplatform van een zevensterren hotel in Dubai een potje tennis spelen. Vorig jaar stond Robin van Persie nog met baltovenaar Touzani tijdens de Rotterdamse Dakendagen op de Lijnbaan een balletje te trappen van het ene naar het andere dak. Niet aangelijnd, zonder randbeveiliging (dat gaat ook niet, want anders kan de bal niet naar de overkant). En zo zijn er nog eindeloos veel voorbeelden te vinden op het oneindige internet. In 99% van de gevallen gaat het goed. Niemand wil immers vallen en vrijwel iedereen doet dus voorzichtig. Maar veilig is het vaak niet. Federer en Van Persie concen­treren zich op de bal, een cameraman op een mooi shot.

Professionals die op hoogte werken doen dat veilig, als het goed is , zijn zich bewust van gevaar en lopen daardoor al minder risico. Alle aspecten van veilig werken worden er ­tijdens de opleidingen al meegegeven, bedrijven hebben hun verantwoordelijkheden, persoonlijke beschermings­middelen zijn tegenwoordig van uitstekende kwaliteit en op daken zijn veelal randbeveiliging of aanlijnmogelijkheden beschikbaar. Het is alleen aan de gebruiker om alles volgens de voorschriften te gebruiken. Uit de update van Tectum kunnen we in elk geval vernemen dat de bedrijven hun rol wat betreft veiligheid serieus nemen. Cursussen worden zelfs in het Pools gegeven (veel animo!). We kunnen stellen dat Nederland een relatief veilig land is om op hoogte te werken. Daar mogen alle partijen die hierbij samenwerken best trots op zijn. Dat is ook een van de manieren om het vak van dakdekker aantrekkelijk te houden. Net als de bierdrinkende, snacks etende bouwvakker een stereotype uit het verleden begint te worden, is de durfal die dat randje zonder beveiliging wel even meepakt ook niet meer van deze tijd. Dat wordt des te belangrijker als steeds meer daken multifunctionele taken toebedeeld krijgen. Groen, water, zonne­panelen, het zijn alle­maal redenen om vaker het dak op te moeten voor aanleg en vooral voor onderhoud.

Rest mij nog u te attenderen op een aantal interessante artikelen in de special (laat u niet door een paar wetenschappelijke termen weerhouden het verhaal over krachten bij vallen helemaal te lezen) en op de Internationale Kennisdag van 4 juni, ­onderdeel van de Rotterdamse Dakendagen (jawel, die van Van Persie). Benieuwd op welk dak Lordi optreedt.

Tjerk van Duinen