Roofs 2024-08-25 Ga er niet van uit dat V&G-werken een automatisme wordt

Theo Talks

In deze rubriek geeft Theo Wiekeraad zijn mening over de dakenbranche en aanverwante onderwerpen.

V&G-werken is er bij ons de afgelopen 25 jaar ingehamerd. Als het gaat zoals het hoort, kunnen de volgende generaties dakdekkers zeggen: “V&G-werken, dat is ons met de paplepel ingegeven”. Maar eerlijk gezegd ben ik bang dat we het ook bij deze mannen en vrouwen moeten inhameren. Echt, op de één of andere manier lijkt het erop dat het eigen vermogen van de mens om gevaar goed in te schatten zeer beperkt is. Dit in combinatie met de zelfoverschatting van kennis en kunde doet mij het ergste vrezen.

Hoezo dat? Wel, ik werd getriggerd door de volgende kop in de krant: “Snelle fietser is vogelvrij in het verkeer”. Dat klinkt eigenlijk heel raar in een land waar bijna ieder kind eerder kan fietsen dan zwemmen. Hier gaan kinderen vaak al vanaf de lagere school met pa of ma, of zelfs zelfstandig op de fiets naar school. Een verkeersdiploma hoort tot het basisonderwijs: theorie én een rondje op de fiets. Deze kinderen krijgen werkelijk de verkeersregels, de gevaren en het fietsgedrag met de paplepel ingegeven.

Nu is het verkeer complexer en daardoor in basis onveiliger geworden. Hierdoor raken steeds meer fietsers betrokken bij ernstige ongevallen. De automobilisten krijgen hiervoor de zwarte piet toegespeeld. Nu zijn het gros van de chauffeurs ooit fietsers geweest en waarschijnlijk zitten ze nog steeds met regelmaat op een fiets. Ze weten dus uit eigen ervaring hoe het is om als fietser met auto’s de weg te delen. We weten ook dat de auto’s groter, zwaarder en logger zijn dan de fietsen. Samen tegelijk een kruispunt over gaan is geen eerlijk duel, geen gevecht tussen gelijken. De fietser gaat zo’n actie altijd verliezen. Hoe harder we op de fiets gaan, hoe zwaarder de impact. Automobilisten én fietsers weten dat!

Als fervent (boodschappen)fietser op een E-bike zie ik regelmatig de gevaren van dichtbij. Incidenteel ligt dat aan een eikel van een chauffeur. Een klojo die blijkbaar geen idee heeft dat er naast zijn 2,5 ton wegende elektrische SUV ook nog andere weggebruikers bestaan. Maar meestentijds zijn het de fietsers die de gevaren opzoeken. Zij lijken te denken dat zij iedere verkeerssituatie op hun stalen ros aankunnen. Met volle (elektra) power stuiven zij als ware krijgers op het gevaar af in de veronderstelling de andere weggebruikers af te troeven. Hetgeen volgens het krantenbericht niet altijd lukt.

Nu weet ik dat we de zwakken tegen de sterken moeten beschermen. Dat we maatregelen moeten nemen om aanrijdingen te voorkomen. Zeker omdat de impact van een aanrijding tussen fietser en auto groot is. Verkeersslachtoffers zijn onnodige slachtoffers en daar moeten we ons van bewust zijn. Zoals slachtoffers in de bouw bijna altijd te voorkomen zijn. In ons geval moeten we dakdekkers er blijvend bewust van maken dat, zodra je binnen twee meter van de dakrand komt, het valgevaar zeer reëel is. Dat bij de rand het dak eindigt. Ga je voorbij dit punt, dan donder je naar beneden. Voor dakdekkers geldt: “Vallen is geen optie”. De gevolgen kunnen zeer ernstig en zelfs dodelijk zijn.

Meer dan 90% van de fietsers in Nederland heeft de verkeersregels en gevaren dus met de paplepel binnengekregen. En toch negeren ze vaak de regels en overzien ze de gevaren niet. Waarom? Domweg, omdat we eigenwijs zijn! Ze denken dat ze beter zijn in wat ze doen en het gevaar ontlopen. Met dit in het achterhoofd denk ik - nee, ben ik ervan overtuigd dat we het V&G-werken erin moeten blijven hameren. Een basisopleiding zal nooit voldoende zijn. We zullen de input moeten herhalen en ga er niet van uit dat V&G-werken een automatisme wordt. ■

Theo Wiekeraad