Roofs 2024-02-48 Jos van der Borgt: Creëer perspectief

Roofs revisits… Jos van der Borgt

In december 2002 begon Van der Borgt als interim manager van SBD. Hij had toen al een lange loopbaan bij de vakbeweging achter de rug, o.a. als regiohoofd van FNV Bouw. In 2004 werd hij vast bij SBD aangesteld en tot zijn afscheid in 2015 heeft hij tal van ontwikkelingen op het gebied van arbeidsomstandigheden en loopbaanbegeleiding geïnitieerd en begeleid. “Je ziet aan bestuurders als Aboutaleb en Rutte dat er een houdbaarheidsdatum zit aan een (leidinggevende) bestuursfunctie. Dan moet je plaatsmaken voor een nieuwe generatie”, zegt hij. In 2015 ging hij dan ook met pensioen.

In ‘Roofs revisits…’ zoekt Roofs oudgedienden uit de dakenbranche op, en worden in het verleden beschreven projecten opnieuw bekeken. Vorige maand bezochten we het dak van Museum Voorlinden in Wassenaar opnieuw. In dit tweede deel nemen we opnieuw contact op met Jos van der Borgt. Hij was van 2002-2015 het gezicht van de Stichting Bedrijfstakregelingen Dakenbranche (SBD).

Creëer perspectief

We ontmoeten hem in zijn woonplaats Gouda. Jos van der Borgt is nu 73, maar nog steeds zeer actief. Je hoort wel dat mensen na hun pensionering in een zwart gat vallen, maar dat is bij Van der Borgt niet het geval geweest. Hij heeft sinds zijn afscheid vele activiteiten gehad: van hardlopen tot dansen en van deelnemer aan een filosofieclub tot buurtbemiddelaar.

“In al mijn activiteiten staat het filosofische principe van de Agora centraal,” vertelt hij. “Agora is Grieks voor ‘plein’ of ‘marktplaats’: het hart van de stad en de plek om kennis en wijsheid te delen en op te halen. Het aangaan van samenwerkingsverbanden is altijd belangrijk: in je persoonlijke leven, in het bedrijfsleven en in de publieke sector. Dat was in mijn werkende leven ook zo. SBD zocht altijd in samenwerking met de andere brancheorganisaties en branches (het was mijn taak meestal om ergens een ingang te vinden om budget te genereren, onder het motto: geld maakt vrienden). En vanzelfsprekend konden de doelstellingen steeds alleen maar gehaald worden als de aangesloten dakdekkersbedrijven meewerkten.”

Vrijwillig is niet vrijblijvend

Die nadruk op samenwerking en uitwisseling is na zijn pensionering niet anders geweest. “Na mijn afscheid ben ik gewoon doorgegaan met me in te zetten voor maatschappelijke doelen en contacten te leggen”, vertelt hij. “Daardoor blijf je geestelijk en lichamelijk langer gezond.” Naast zijn kleinkinderen besteedt hij, net als zijn vrouw overigens, veel tijd aan vrijwilligerswerk. Van der Borgt heeft bestuurskunde en bouwkunde gestudeerd en op deze gebieden heeft hij ruime ervaring opgedaan. Daarom wordt hij ook vandaag nog voor allerlei bestuursfuncties en andere werkzaamheden uitgenodigd. Het is dan ook zaak om grenzen te stellen: hij wil ook van zijn pensioen genieten.

“Vrijwillig is niet vrijblijvend”, vertelt hij. “Er wordt immers op je gerekend, je hebt ook als vrijwilliger een verantwoordelijkheid.” Zo is Van der Borgt een dagdeel per week hardloopcoach. In de wintermaanden komt daar langlaufen bij. Hij organiseert mede de wedstrijden. Daarnaast komt hij eens per week samen met een filosofieclub. Daar worden zowel de klassieke filosofen besproken, als hedendaagse denkbeelden over allerlei onderwerpen. Met zijn vrouw doet hij ook aan dans: de Cubaanse danzon. “Wie had gedacht dat ik nog eens zou gaan dansen!” zegt hij hierover. “Deze dans spreekt me o.a. aan omdat het erg verwant is aan de Agora-gedachte. De danzon is een dans die in Cuba op een centrale plek in de stad of het dorp wordt gedanst. Daarmee wordt de band tussen de leden van de gemeenschap versterkt.”

Tenslotte is hij via de maatschappelijke organisatie Kwadraad ook actief als buurtbemiddelaar; een functie waar hij zich voor heeft aangemeld. “Elke maand heb ik wel een klus”, zegt hij hierover. “Belangrijk bij mediation is dat je een neutrale positie inneemt en mensen zelf met de oplossingen laat komen. Mijn ervaring is dat als je open met elkaar in gesprek gaat, er meestal wel een oplossing voorhanden is.”

Klimaatproblematiek

Van der Borgt geeft aan de ontwikkelingen in de dakenbranche niet meer te volgen. Tijdens de jaarlijkse kerstborrel wordt hij door zijn oud-collega’s bijgepraat. Destijds kreeg Van der Borgt geen opvolger, waardoor de SBD een minder centrale rol in de ontwikkelingen ging spelen. Zijn toenmalige collega’s Paul Aalders en Ad Verhoeven zijn inmiddels ook met pensioen: onlangs is een jongere generatie aangesteld om hun werk voort te zetten. De afgelopen negen jaar zijn er natuurlijk tal van ontwikkelingen geweest, maar Van der Borgt geeft aan niet in de positie te zijn om daar nog een mening over te ventileren.

“In het algemeen geldt natuurlijk dat de dakenbranche, net als de rest van de maatschappij, er niet aan ontkomt om een antwoord te formuleren op de klimaatproblematiek. Met de veranderende functie van het dak wordt het belang van vakmanschap alleen maar groter. Je kunt niet alles oplossen: kijk naar wat je wel kan. Creëer perspectief: waar wil je naartoe? Daarmee genereer je de energie om ontwikkelingen in gang te zetten.”

Herkenbaar voor wie met hem heeft gewerkt: bij het afscheid, voor station Gouda, praat hij honderduit over de herontwikkeling van de Spoorzone, de bouwtechniek van het markante stadhuis achter het station en wijst hij en passant op de aanwezigheid van een permanent hekwerk op het gebouw waar we juist uitkomen: “Daar word ik natuurlijk blij van.”