Roofs 2024-10-37 Innovatie, acceptatie, evaluatie en devaluatie?

Theo talks

In deze rubriek geeft Theo Wiekeraad zijn mening over de dakenbranche en aanverwante onderwerpen.

Dit had zomaar iets uit Andere tijden kunnen zijn, want het verhaal start met mijn eerste ervaringen met EPDM, de verzamelnaam van het ‘kunstrubber’ waarmee dakbedekking wordt gemaakt. In mijn begintijd bij het inmiddels ter ziele gegane Gebr. Kooij uit Enschede. Gebr. Kooij Handelsmaatschappij was in die tijd de importeur van Firestone EPDM geworden en wij van de dakbedekkingspoot werden de eerste verwerkers.

Firestone EPDM was niet alleen een ‘kunstrubber’, nee: het was ook een kunst om het te verwerken. Het verwerken en detailleren stond bijna haaks op wat onze voornamelijk PVC verwerkende dakdekkers als normaal verstonden. Nee, dit deed je niet zomaar! Hiervoor moest je een aparte opleiding volgen. Hiervoor moest je geënthousiasmeerd worden, ook de verkopers en de projectleiders! Anders konden we het wel vergeten en zou de introductie op een fiasco uitlopen.

Terwijl wij op cursus gingen was het aan de heren Kooij en consorten de taak om dealers te zoeken. Bedrijven die met ons in het diepe wilden springen om dit ‘nieuwe’ product, in dit natte, aan APP verknochte land te introduceren. Enthousiaste bedrijven werden gevonden, al was Kooij Sr zeer behoudend, want de eigen dakbedekkingstak moest niet te veel omzet gaan missen. De dealers werden dan ook strategisch in voor Kooij concurrentie-arme locaties gezocht.

De introductie en acceptatie van EPDM ging niet snel. De andere manier van verwerking leidde soms tot problemen in de uitvoering. Niet alleen bij de verwerkers, maar ook bij de bouwers. Want tweezijdig verlijmen en een open droogtijd vroeg een heel andere mindset, denkwijze, dan gewoon was. Het aanbrengen van EPDM-membranen leek meer op het verlijmen van een rol vloerbedekking dan op een rol dakbedekking. Alleen de mensen die overtuigd waren van de voordelen van dit product omarmden het materiaal.

In de tijd kwamen er meer EPDM-merken op de markt, met elk hun voor- en nadelen. Membranen die met PU-lijmen verkleefd konden worden, rollen met een SBS-coating etc. etc., allemaal onder de noemer EPDM. De concurrentie was moordend en iedereen probeerde de ander de vliegen af te vangen. Niet zelden door de verwerkwijze van de concurrent in een negatief daglicht te zetten, hetgeen de naam in het algemeen niet ten goede kwam.

Zoals alle echte goede producten in de bouw kostte het EPDM jaren om algemeen geaccepteerd te worden. Maar kijken we nu om ons heen, dan zien we met eigen ogen hoe goed EPDM als dakbedekking geaccepteerd is. In de betere groothandel zijn naast bitumineuze dakrollen standaard EPDM-membranen te koop. Op menig uitbouw en vrijstaande berging wordt door de loodgieter of de klussenier van dienst een EPDM-dakje aangebracht. Met PU-lijm of volledig verkleefd: het maakt de mannen niets uit, lekker veilig zonder brander lijkt iedereen het te kunnen.

EPDM is anno 2024 van een hightech product dat alleen door de vaktechnisch opgeleide specialist verwerkt mocht worden, geëvalueerd tot een allemansvriend. Al ben ik bang dat de verwerkers van het eerste uur het meer als een devaluatie ervaren.

Theo Wiekeraad