Roofs 2003-11-18

Het milieu is in de bouwwetgeving een belangrijke factor. Instellingen en bedrijven bedenken vaak creatieve oplossingen, om te kunnen blijven voldoen aan de steeds strengere milieu-eisen. Zo ook in Biest-Houtakker (nabij Tilburg). Daar heeft Waterschap De Dommel de sliblagunes van de waterzuiveringsinstallatie met dakbedekking bedekt, om te voorkomen dat vervuild water en slib in de bodem terecht komt.

Waterzuivering

‘De installatie in Biest-Houtakker is een rioolwaterzuivering,’ legt Hans van Dinther, opzichter onderhoud bij Waterschap de Dommel, uit. ‘Het afvalwater van alle huishoudens en bedrijven in Biest-Houtakker en omgeving (Hilvarenbeek, Goirle, etc.) wordt via het riool naar de zuivering getransporteerd. Daar wordt het gezuiverd, voordat het op het oppervlaktewater wordt geloosd. Het proces waarin het water wordt gezuiverd, bestaat uit drie fasen: de mechanische zuivering, biologische zuivering en het bezinkproces.’

Het afvalwater komt namelijk via persleidingen in een ontvangput terecht, waarna het door een rooster wordt geleid om grof vuil, dat de pompen kan beschadigen, te verwijderen. Het water stroomt vervolgens naar een zandvanger, waar het zand uit het water wordt gehaald. Dit is de mechanische zuivering. De biologische zuivering houdt in dat in een beluchtingscircuit  het overgebleven vuil door bacteriën verder wordt afgebroken. Deze bacteriën worden middels beluchters, die zuurstof in het water blazen, in leven gehouden. Vervolgens wordt het gezuiverde water met een bezinkproces gescheiden van het overgebleven slib. Dit gebeurt in nabezinktanks: het slib zakt hierin naar de bodem.

Ongeveer een vijfde deel van dit slib gaat terug naar het beluchtingscircuit, als materiaal waar de juiste bacteriën in worden behouden. De rest dient om via indikking en opslag in sliblagunes nog zoveel mogelijk water te winnen. Daarna wordt het slib afgevoerd naar de slibverwerking in Tilburg, en in de SMB (Slibverbranding Moerdijk Brabant) verbrand. Het gezuiverde water wordt via een afvoersloot op het oppervlaktewater (het riviertje de Reusel) geloosd.

Dakbedekking tussen asfalt

Volgens de Wet Bodemverontreiniging heeft Waterschap De Dommel de verplichting de lagunes vloeistofdicht te maken. Hiermee moet worden voorkomen dat afvalstoffen via het slib in de bodem en het grondwater terecht komen. Het waterschap heeft er daarom voor gekozen de sliblagunes met dakbedekking af te dichten.

Hoe ging dit in zijn werk? Er moesten twee lagunes met een totale oppervlakte van 4200 m2 worden bedekt.Voordat de dakbedekking (door een ploeg van drie man) werd aangebracht, werd de ondergrond (asfalt met een vrij grove, open structuur) met een hoge drukreiniger schoongemaakt. De slechte plekken en gaten werden hersteld, zodat een egale ondergrond werd verkregen, met een dikte van ongeveer 5 cm. Daar overheen werd de dakbedekking losliggend aangebracht. De naden werden gebrand, aan de bovenzijde van het talud werd op een hoogte van ongeveer 2 meter de dakbedekking verkleefd. Zo kwam de dakbedekking strak over het asfalt te liggen. Op de bodem werd een nieuwe laag asfalt gestort. De bodem van de sliblagune wordt immers periodiek schoongemaakt, met behulp van schrapers. Zonder de extra asfaltlaag zou hierbij de dakbedekking kunnen worden beschadigd. Het asfalt is aangebracht door hoofdaannemer Heijmans Wegenbouw.

Hittebestendig en drukvast

Doordat de dakbedekking tussen twee lagen asfalt werd gelegd, moest het materiaal aan een aantal eisen voldoen. Jos van Bommel van leverancier Empol B.V. vertelt: ‘Bij een vergelijkbaar project van Waterschap de Dommel in Maarheeze zijn enkele jaren geleden diverse soorten dakbedekking beoordeeld op geschiktheid. Uiteindelijk is in overleg met hoofdaannemer Heijmans Wegenbouw, Waterschap De Dommel en Van Doorn Dakspecialist gekozen voor Derbigum 5 mm. De hittebestendigheid (in verband met het achteraf aanbrengen van het asfalt) en de bestendigheid tegen drukbelasting van het materiaal was voor deze keuze bepalend. Daarbij is Derbigum 5 mm bestand tegen de invloeden van de restmaterialen die achterblijven in het slib. Het materiaal krimpt niet als gevolg van temperatuurwisseling, wat voor dit project eveneens belangrijk was.’

‘Mede op last van de overheid zijn er in dit project een aantal extra zekerheden ingebouwd,’ aldus Ward Schröder van Van Doorn Dakspecialist. ‘Daarom is bijvoorbeeld gekozen voor de extra dikke dakbedekking. Bovendien was het zaak ervoor te zorgen dat er, tijdens en na de applicatie, zo min mogelijk vocht onder de dakbedekking terecht zou komen. Dit vergde een nauwkeurige verwerking. Daarnaast is er rond de lagune een geul gegraven met een diepte van 200 mm; daar is de dakbedekking in omgeslagen. Zo werd voorkomen dat via het grondwater alsnog vervuiling onder de waterdichte laag terecht zou komen. Aan de onderkant van de lagune werd de bovenste asfaltlaag tegen de taluds opgezet (20 cm) om beschadigingen tijdens schoonmaakwerkzaamheden te voorkomen.’

De lagunes voldoen nu aan de verscherpte milieu-eisen, en veroorzaken geen bodemverontreiniging meer.