Roofs 2016-01-03 Changes

Ik zat in de auto en daar kwam hij voorbij: David Bowie’s ‘Changes’: ‘Time can change the world, but I can’t trace time’ klonk het door mijn speakers. Ja, dat is een waarheid als een koe.

Het is al een aantal jaren geleden, maar ik weet het nog goed. Martin Mastenbroek hield tijdens een ALV van VEBIDAK een presentatie en verwoordde de angst die er heerste binnen de geledingen van het bestuur. Als we het tij niet keerden, dan zouden de bestaande dakbedekkingbedrijven wel eens kunnen afzakken naar het niveau ‘leveranciers van arbeid’. Verwerkers van voorgeschreven systemen, opgelegd door producenten. De materiaalleveranciers zouden wel eens de spil kunnen worden van de dakwerken. Niet de dakdekker zou de bepalende factor meer zijn door de producten te kiezen waarmee het werk wordt gemaakt en voor welke prijs. Nee, de leveranciers zouden hun systeem met materialen gaan voorschrijven, misschien zelfs wel de kosten berekenen. Hierna kon de gekozen dakdekker van dienst het werk voor een afgesproken prijs komen maken. De boodschap was simpel: “Als we ons niet tegen dit horrorscenario dat boven de markt hangt wapenen, zal er maar één de dupe zijn: de dakondernemer.”

En toch, zonder dat ze het zullen willen toegeven, zijn vele dakdekkerbedrijven afgezakt tot leveranciers van arbeid. Met open ogen zijn we er en masse ingestonken. De wil om te overleven heeft de prijzen de afgelopen jaren bij vele werken naar een onacceptabel laag niveau gedrukt. Prijzen waarvan opdrachtgevers zelf zeggen dat het daar eigenlijk niet voor gemaakt kan worden. En toch is het ervoor gedaan. Wij zouden de markt beschermen en met goede prijzen dicteren. Hoe anders liep het. Hoe anders hadden wij het ons destijds voorgesteld. ‘

De aanval die dakdekkend Nederland van de producenten en leveranciers verwachtte, is er niet van gekomen. Sterker nog, onze beleving ten aanzien van de leveranciers en producenten maakte een draai van 180°. In plaats van de bad guys in onze markt werden zij onze partners. Een gezonde samenwerking zorgde niet voor uitholling maar voor versterking van het dakdekkerbedrijf. Ook in mindere tijden, op momenten dat het financieel eigenlijk volgens de credit­verzekeraars niet kon, leverden zij als echte partners en konden we gezamenlijk het hoofd boven water houden.

Maar nu het beter lijkt te gaan, is het tijd om door te pakken. Dit is de tijd om ‘changes’ te bewerkstelligen. Nu is het de tijd om te tonen dat ook wij, de dakdekkerbedrijven, betrouwbare partners zijn. Het is tijd om gezamenlijk op te treden. Laten we stoppen met het steeds maar goedkoper werken en goedkoper in te kopen. Recht de rug en toon dat we trouw kunnen zijn aan de voorgeschreven systemen en niet te pas en te onpas materialen bij elkaar schrapen omdat die zogenaamd ‘o.g.’ zijn. Laten we de kans pakken en zorgen dat iedereen wat kan verdienen: wij, onze collega’s en onze partners: de leveranciers. Zij hebben er mede voor gezorgd dat we de economische winter zijn doorgekomen, laten wij nu onze best doen om hun goedgekeurde en voorgeschreven producten op de daken te krijgen.

Nu hebben we de mogelijkheid om samen met hen een blok te vormen, zodat we voortaan wel een fatsoenlijke prijs kunnen krijgen voor een gegarandeerd goed systeem. De eisen worden steeds zwaarder en het is aan ons te bewijzen dat wat wordt aangeboden voldoet aan de eisen en de wensen van de klant. Waarvoor zouden wij steeds maar weer die onbetaalde risico’s nemen voor de aannemer?

‘Maar ja,’ denkt u nu: ‘als ik dat systeem niet voer, moet ik dan niet inschrijven en nee verkopen?’ Ja! Heel simpel, ja! Want dan kunnen we ons allemaal concentreren op de systemen die we wél leveren. Waar we goed in zijn en echt iets aan kunnen verdienen, zonder onszelf met belachelijke risico’s te belasten.

En als we dan eindelijk weer allemaal wat kunnen verdienen en een gezonde dakenbranche hebben gecreëerd, dan hebben we een veranderde, betere situatie. Misschien koop ik dan wel een paar rode schoenen en zing ik uit volle borst met Bowie mee: ‘Let’s dance, put on your red shoes and dance the blues, let’s dance to the songs playin’ on the radio.’

Theo Wiekeraad